Kącik Liturgiczny
Naczynia Liturgiczne
Kielich to naczynie , w którym dokonuje się przemiana wina w Krew Chrystusa w czasie Eucharystii. Dlatego powinien być otoczony szczególnym szacunkiem. Wykonywany ze szlachetnych i wytrzymałych materiałów (srebra, złota, wyzłacany od środka) nie może ulegać korozji i reagować z winem. Nie może także być przeźroczysty. Na przestrzeni wieków zmieniał się kształt czarki kielicha. Ewoluował on od antycznego, niskiego i pojemnego kielicha biesiadnego do ozdobnego naczynia o małej czarce na wysokim trzonie i obszernej stopie. Było to powodowane odejściem od popularniej we wczesnym chrześcijaństwie komunii pod dwiema postaciami, kiedy konieczna była konsekracja dużej ilości wina. Jednak jak przed wiekami, tak dzisiaj kształt i przeznaczenie kielicha nie pozwala nam zapomnieć o tym, iż uczestniczymy w prawdziwej uczcie. Tradycja widzi w symbolice kielicha Nowy Wieczernik, a także Grób Pański gdzie nieustannie składane są Ciało i Krew Pańska.Patena podobnie jak kielich, ze względu na składane na niej Ciało Pańskie, winna być otaczana szacunkiem. Wykonana ze szlachetnych materiałów, podobnie jak kielich. Pierwotnie była kształtem zbliżona do miski, gdyż w pierwszych wiekach konsekrowano normalnych rozmiarów chleby. Obecnie jest to płaska tacka z nieznacznym wgłębieniem nieco większa od obwodu czarki kielicha. W użyciu są także głębsze pateny w których poza hostiami dla kapłanów umieszcza się komunikanty dla wiernych, nawiązując do pierwotnej tradycji rozdzielania jednego chleba.
Cyborium, puszka służy do przechowywania już konsekrowanego Ciała Pańskiego w tabernakulum, które później jest rozdawane wiernym. Z wyglądu przypomina bardzo dużych rozmiarów kielich zamykany szczelnym wieczkiem, chodź spotyka się czasami wyjątki (np. w katowickim muzeum diecezjalnym znajduje się cyborium w kształcie arki przymierza). Podobnie jak kielich i patena wykonane jest ze szlachetnego metalu. Często dodatkowo przykrywane welonem.
Monstrancja (z łac. przechowywać) - naczynie liturgiczne służące do ukazywania Ciała Pańskiego wiernym, głównie w celu adoracji. Swoją formę zawdzięcza relikwiarzom, stąd najstarsze monstrancje, które powstały w średniowieczu (kiedy w 1264 r. Ustanowiono święto Bożego Ciała), mają kształt wieżyczek, lub gotyckich kościołów. Późniejsze, barokowe monstrancje przypominają słońce otoczone promieniami, czasem krzyż, krzew róży lub serce. Te typy monstrancji najczęściej występują w naszych kościołach. Zabytkowe monstrancje bywają niekiedy bardzo duże, przekraczając wysokość 1m. Najstarsza polską jest monstrancja ufundowana przez Władysława Jagiełłę, dla konwentu karmelitów w Poznaniu(znajduje się w kościele Bożego Ciała). 
Kustodia przypomina małą monstrancję, gdyż posiada charakterystyczny pojemnik z szybką na hostię. Pozbawiona jest jednak jakichkolwiek ozdób. Ponadto jest małych rozmiarów, by łatwo zmieściła się w tabernakulum, gdzie jest jej miejsce.Nie ma żadnych przeciwwskazań by w kustodii adorować Chrystusa. Jednak dla pożytku wiernych, by Ciało Pańskie było dobrze widoczne używa się monstrancji.
Melchidedek to złoty uchwyt, który pozwala tak umieścić Ciało Pańskie by łatwo można było go włość do monstrancji i kustidii równocześnie nie dotykając konsekrowanego chleba.
Pyxis jest naczyniem rzadko spotykanym w kościele. Kształtem przypomina okrągłą, złotą... puderniczkę. Nie umniejszając jej funkcji, gdyż jest to przenośne cyborium, w którym przynosi się Komunię św. do domu chorego.
Ampułki są szklanymi, chodź spotyka się także uroczyste kryształowe, naczynkami w których znajduje się woda i wino przeznaczone do konsekracji. Spotkać można także metalowe ampułki co odbiera mi jednak ich urok.
Lawaterz (łac. lavare - myć) to naczynie bardzo rzadko używane. Służy, jak wskazuje nazwa, do obmycia rąk. Składa się on z metalowego dzbanuszka z zawiniętą półokrągłą krawędzią, oraz głębokiego spodka wykonanego z tego samego materiału. Zastępuje się je najczęściej osobną, albo nawet tą samą ampułką z wodą służącą do konsekracji, a spodek tacką na ampułki.Vasculum znajduje się przy tabernakulum. To małe, metalowe, naczynko z wodą, w którym kapłan obmywa palce po komunikowaniu. Jeśli komunikuje główny celebrans, to obmycie palców następuje podczas puryfikacji kielicha. Natomiast kapłan koncelebrujący, bądź szafarz nadzwyczajny powinien obmyć się w wodzie znajdującej się w vasculum.
Bielizna Kielichowa
Korporał jest lnianym kwadratowym obrusem. Symbolizuje całun w który zostało zawinięte ciało Chrystusa w grobie. W obecnej formie spotyka się go w wymiarach 30 x 30 cm. Podczas Eucharystii składa się na nim chleb i wino. Podobnie jest z Najświętszym Sakramentem który czy w monstrancji czy w kustodii zawsze jest składany na korporale.
Palka to usztywniony (najczęściej kartonem) kwadratowy kawałek materiału przeznaczony do nakrycia kielicha. Chroni zawartość czarki od dostania się do niej niepożądanych elementów np. muchy. Delikatnie zdobiona, zewnętrzne obszycie odpowiada kolorowi liturgicznemu dnia.
Puryfikaterz to kawałek materiału służący do oczyszczania i osuszania naczyń liturgicznych po puryfikacji i po udzielaniu komunii pod dwiema postaciami, chyba, że dokonuje się jej przez zanurzenie Chleba w Winie. Może być także dowolnie wykorzystany przez kapłana do obtarcia palców lub potu
Welon na kielich dodatkowo podkreśla wagę kielicha który skrywa pod sobą. Pozostaje on na nim aż do momentu ofiarowania i zakładany jest znowu po puryfikacji. Używany jest w kolorze białym, bądź w kolorze liturgicznym dnia. Zdobi go najczęściej hartowany krzyż.
Ręczniczek to kawałek materiału podobnego do puryfikaterza. Składany jest najczęściej w charakterystyczną harmonijkę. Służy do osuszania rąk po lavabo.